Herinneringscadeau – Benoem een ster
Sinds het begin der tijden kijkt men naar de sterren als houvast voor wat de toekomst ons gaat brengen. Al in het oude Babylonië registreerden astronomen nauwkeurig de bewegingen van de sterren om zo de toekomst te voorspellen. Want alles wat geweest was zou weer terugkomen. En in 2300 voor Christus werd in Engeland Stonehenge gebouwd, een kalender gebaseerd op sterrenkunde.
Nog steeds bieden de sterren veel mensen houvast op moeilijke momenten in het leven door op basis van de stand van de sterren en planeten hun toekomst te laten voorspellen. In de Vedische astrologie geven de sterren zelfs inzicht in de beste medische behandelmethodes. Maar door de sterren goed te lezen kunnen zij je in deze astrologie ook vertellen over karma en levensloop, rijkdom en armoede.
Troost bij overlijden
Sterren bieden echter niet alleen troost en houvast voor het leven, maar ook bij de dood. Ook die twee elementen, de sterren en de dood, zij al eeuwen met elkaar verweven. De oude Grieken zagen vallende of opstijgende zielen in vallende sterren. Zij zagen sterren als openingen in de hemel van waaruit zielen van mensen konden incarneren. Plato stelde zelfs dat iedereen een specifieke ster heeft waar hij of zij na de dood naar terugkeert.
Sterren en de dood
De verbinding tussen de dood en de sterren is niet alleen fascinerend, maar ook ongrijpbaar. Om deze toch te proberen te begrijpen heb ik Nancy Poiesz, uitvaartverzorger bij Drent Uitvaartverzorging in Zeist, gevraagd hoe zij hier vanuit haar functie tegenaan kijkt:
“Of je nu gelooft in het hiernamaals, de hemel of hel, of niet: de sterrenhemel is onmiskenbaar aanwezig op alle momenten van het leven en zeker ook in perioden van rouw. In de stilte en het zwarte van de nacht verbeelden de sterren de overledene: fonkelend aanwezig, maar zo ongrijpbaar… Voor velen bieden sterren troost door de gedachte dat hun dierbare ergens vanuit het firmament op ze neer kijkt, een oogje in het zeil houdt. Een geruststellende gedachte. De ongrijpbare lucht biedt steun. Een van de meest bekende posters van Loesje is niet voor niks: wanneer ik ’s avonds naar de sterren kijk, knipoogt er altijd eentje terug…”
Zij geeft verder aan dat de sterrenhemel vaak als metafoor wordt aangehaald om kinderen te vertellen over de dood en ze hiermee vertrouwd te maken: “Het kan een plek zijn om naar te verwijzen als een kind vraagt waar de overledene naar toe gaat. Zoals in het boek Mama wordt een sterretje: ‘Maar’, vroeg prinses Isabel ‘kan ik dan niet meer knuffelen met mama en kusjes geven?’ ‘Nee’, zuchtte Uil. ‘Dat kan dan niet meer, maar je kunt wel van haar dromen en in je droom kun je met haar praten en knuffelen. En als je ’s nachts de sterren kunt zien en je ziet de mooiste ster knipperen, dan is dat de koningin die kusjes naar je toestuurt’.”
“In de stilte en het zwarte van de nacht verbeelden de sterren de overledene: fonkelend aanwezig, maar zo ongrijpbaar.”
Sterren zijn ook vaak het onderwerk in de korte gedichtjes in rouwkaarten of rouwadvertenties. Of die worden voorgedragen tijdens de afscheidsplechtigheid. Zoals bijvoorbeeld:
Als sterren konden spreken
Als sterren konden zien
Zou je dan vanavond
Heel eventjes willen zwaaien
En twinkelen als groet
En ons hier beneden laten weten
Hoe het zonder jou verder moet…
Of:
Ik kijk naar de sterren
En daar zie ik jou
Weet je daarboven
Hoeveel ik van je hou?
Kijken naar de sterren geeft rust en biedt troost. En wat is er dan mooier om een ster te vernoemen naar een overleden dierbare. Zodat diegene niet alleen op je neerkijkt als je naar boven kijkt, maar dat zijn of haar ster ook nog eens zijn of haar naam draagt. Een klein gedenkteken in de lucht. Zodat diegene nooit zal worden vergeten en eeuwig zal blijven stralen.