{"id":19502,"date":"2016-06-23T19:58:24","date_gmt":"2016-06-23T17:58:24","guid":{"rendered":"https:\/\/osr.org\/nl\/?p=19502"},"modified":"2024-01-08T18:23:25","modified_gmt":"2024-01-08T16:23:25","slug":"astronomie-de-middeleeuwen","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/osr.org\/nl\/blog\/astronomie-nl\/astronomie-de-middeleeuwen\/","title":{"rendered":"Astronomie in de Middeleeuwen"},"content":{"rendered":"
Het wereldbeeld van de Middeleeuwen bleef gebaseerd op het geocentrische wereldbeeld van de oudheid. In dit wereldbeeld is de Aarde het middelpunt van de kosmos: onwrikbaar en centraal. Daaromheen bewegen\u00a0vervolgens de zon, de maan en de verschillende planeten in verschillende banen om die stilstaande Aarde heen. Daarbuiten\u00a0staan \u00a0op hun beurt\u00a0de sterren. En weer daaromheen, onzichtbaar vanaf de Aarde, bevonden zich de Engelen en andere bewoners van de christelijke hemel.<\/p>\n
Deze geocentrische opvatting werd vooral gebaseerd op Ptolemaeus, een Griekse astronoom en wiskundige die zijn opvattingen opschreef in het lijvige boek \u2018Almagest\u2019.<\/p>\n
Het is niet duidelijk of de Middeleeuwers nou wisten of de Aarde rond was of plat. Op school wordt de leerlingen nog steeds geleerd dat de Middeleeuwers niet tot\u00a0het einde van de wereld durfden te varen\u00a0omdat ze bang waren van de Aarde af te\u00a0vallen. Andere bronnen beweren echter dat dit een negentiende-eeuwse fabel is en dat men toen al wist dat de Aarde bolvormig was. Net zoals dat al bekend was bij de oude Grieken en Romeinen.<\/p>\n